Terceira (Azoren)

Aangezien de tocht naar Angra do Hiroísmo op Terceira 53 NM lang is al om 07:00 uit Velas weggegaan. De wind zat in het zuidwesten maar werd erg door het land beïnvloed. Zodoende continu bezig geweest. Zeil over bakboord of stuurboord, genua over stuurboord of toch over bakboord, boom erin en weer eruit. Nog nooit zo'n vermoeiend gezeild. Maar de wind nam toe tot 5-6 Bft, De kust van São Jorge is schitterend met diverse watervallen en een stralende zon die ervoor zorgde dat ik weer iets van mijn Caribisch bruin terugkreeg. Als vroege lunch 15 dolfijnen gehad. Ondanks de golven kon je ze ook onderwater zien zwemmen.

In de namiddag, net voor de haven, bij Monte Brasil nog een stevige, maar verwachtte windversnelling gekregen tot ver boven de 30 knopen. Terceira kende ik al van 2007 maar toen lag ik in de andere haven Praia da Vitória. Dit eiland is mijn laatste Azoren eiland alvorens naar Engeland te gaan.

Angra do Hiriósmo is één grote bezienswaardigheid. Het staat niet voor niets op de Unesco-lijst van werelderfgoed. Zonder tekst een zeer kleine fotografische greep.

Terceira is ook het stiereneiland. Niet alleen in het overbekende Spaanse Pamplona lopen de stieren door de straten. Elk dorpje, stad en wijk hier heeft het. Totaal zijn niet minder dan 42 z.g. 'bullfighting on a rope' voor juni 2012 gepland. De stier is aangelijnd. Niet om als schoothondje uit te laten maar meer om te voorkomen dat de stier uit het afgezet gebied kan komen en om 'm na z'n optreden weer de kooi in te krijgen. Twee groepjes van vier man zijn de 'line handlers' en herkenbaar aan hun licht blauwe broek, wit shirt en hoed. De gehele bevolking is rond de straten aanwezig of hangt uit de ramen. Alleen de dappersten wagen zich op de straat en dagen de stier uit maar herhaaldelijk zie je die dappersten met een snoekduik over een muurtje gaan.

Het weer van de afgelopen dagen was belabberd: grauw, fris en regenachtig. Niet uitnodigend om, het voor me al bekende eiland te verkennen of om een hike te lopen. Daarom maar twee frisse duiken gemaakt. En dat bij een watertemperatuur die 12 graden lager ligt dan in de Carieb. Ik had een 5 mm wetsuit aan met capuchon en neopreen laarzen en nog vond ik het fris. Zelfs de vissen hadden een sjaal om. Ik zie mezelf niet meer duiken in dit soort wateren óf kouder.
Ik maak me weer klaar voor mijn laatste grote tocht. Elke dag de weersverwachting beoordelen op zoek naar hét startmoment, kleine reparaties uitvoeren en water, diesel en voedsel inslaan. Doordat het Azoren hoog nog steeds niet stationair is (de prijsvraag staat nog steeds open) wordt deze 9 - 12 daagse tocht naar Falmouth er een met vele onzekerheden. Met mijn vertrek op 21 juni lift ik aan de oostkant van een lage druk gebied (nu nog Tropical Storm Chris; wordt Hurricane Chris en draait af via noord naar zuidwest en zwakt flink af (eh..... toch?) en vervolgt haar tocht richting noordoost) mee. 

De wind zal dan voor me gedurende enkele dagen rond 5 -7 Bft zijn met langdurig regen omdat ik met de fronten meevaar. Het schiet echter wel erg op. Tot in West-Europa.